میدان نقش جهان (میدان امام)

میدان تاریخی نقش جهان یکی از بزرگ ترین، زیباترین و باشکوه ترین میادین جهان است که در دوره ی حکومت شاه عباس اول صفوی و به فرمان وی در محل باغی به نام نقش جهان (مربوط به دوره ی حکومت سلاجقه) در فضایی مستطیل شکل بنا شد. این میدان دومین میدان بزرگ جهان است که به شیوه و سبک معماری اصفهانی ساخته شده است. به دستور شاه در چهار طرف این میدان چهار بنای ارزشمند مسجد تاریخی امام در جنوب، مسجد شیخ لطف الله در شرق، کاخ عالی قاپو در غرب و سر در بازار قیصریه در شمال ساخته شد که هر یک در نوع خود شاهکاری بی نظیر است.

این میدان در طول دوران مختلف کاربری های متنوعی داشته است که از آن ها می توان به عملکرد سیاسی به لحاظ استقرار کاخ سلطنتی (مراسم تشریفاتی، رژه های نظامی، مراسم تعزیر محکومین و غیره)، عملکرد مذهبی به لحاظ استقرار دو مسجد (اجرای مراسم و آیین های مذهبی، بر پایی نماز جماعت در مواقعی که جمعیت نمازگزار بیش از گنجایش مسجد امام بود)، عملکرد تجاری به لحاظ وجود مغازه ها و قرارگیری در بطن بازار (استقرار چادرهای دستفروشان، ازدحام مردم برای خرید و غیره) و عملکرد تفریحی (آتش بازی، چوگان بازی، قاپون اندازی، شاطردوانی، جشن ها و اعیاد ملی، بازیگری، خیمه شب بازی، نقالی و بندبازی) اشاره کرد.