این حمام به حمام حاج محمدسعید نیز معروف است و 1700 متر بنا دارد. جلو در، مجسمه مردی قرار دارد که در واقع مجسمه حمامدار را شبیه سازی کردند همان کسی که مسئول گرفتن پول بوده است. از یک هشتی وارد رختکن میشوید، حوضی بزرگ و پرآب در وسط و سکوهایی که برای کندن رخت و لباس است در دو طرف قرار دارد، بر روی آنها مجسمههایی است که تداعی کننده حمام رفتنهای قدیم است. بعضی سکوها هم محلی برای استراحت و غذا خوردن مسافران و گردشگران است. این حمام دارای 4 ستون با سقفی بلندِ طاقدار و قوسی شکل زیبا است که از آجر ساخته شده و با نورپردازی زیبایی که دارد نظر هر بینندهای را جلب میکند.
یکی از ویژگیهای معماری خانه فکری وجود پنج بادگیر بلند در آن است که با آبوهوای گرم جنوب همخوانی دارند. این بادگیرها کاری میکنند که دمای داخل ساختمان بدون سیستم سرمایشی، بسیار خنکتر از خیابانهای گرم بندر باشد.
این ارگ با بارویی 23 متری، ۸ برج، 2 میانسرا و ۳۰۰ جان پناه، ۵۳۰۰ متر چهارگوش گستره دارد. باروی ارگ از سنگ آجر، خشت، ملات گچ و آهک است. درگاه در شمال و در بدنه یک برج جنوب جای دارد. پس از درگاه، یک راهرو تا نخستین میانسرا، با بالای 155 متر گستره و 4 برج، میرسد.
این دو ستون از سنگهای یکپارچه تراشیده شده و از جنس سنگ آهک و شیری رنگ است. یکی از ستونها کمتر از دو متر و دیگری کمتر از 190 سانتیمتر ارتفاع دارد که در فاصله 50 سانتی هم قرار گرفتهاند.
عمارت چهلستون در بهمن ماه سال 1334 به شماره 389 در فهرست آثار تاريخي ايران ثبت گرديد.بخشي از اين بنا در سال 1335 به عنوان نمايشگاه اشياء تاريخي و باستاني مورد استفاده و پس از دو سال به صورت كامل تبديل به گنجينه قزوين گرديد.
کتیبۀ نستعلیق موجود در دالان شمالی از نام معمار هنرمند بنا، محمد حسن معمار، و استاد محمدرضا کاشیپز، از بهنامترین هنرمندان زمانۀ خویش حکایت دارد که در کنار دو تاریخ 1293 هـ.ق. برای آغاز و 1305 هـ.ق. برای پایان کار سندی تاریخی برای این بنای شگفتانگیز است. در پایان کتیبه نیز شعر مشهوری از سعدی و نام معمار آمده است: غرض نقشی است کز ما بازماند که هستی را نمیبینم بقایی مگر صاحبدلی روزی به رحمت کند در حق استادان دعایی
کاروانسرا در سال 1097 هجری در زمان شاه سلطان حسین صفوی در سر راه زیارتی مشهد-سمنان ساخته شد اما آن را به نام شاه عباس کاروانسرای شاه عباسی خواندند. این مکان که 34 حجره در اطراف حیاط دارد چهار ایوانی است. اين كاروانسرای آجری دو شاه نشين دارد كه يكي بر فراز ورودي اصلي و ديگري در مقابل آن بنا شده است. اين بنا علاوه بر حياط مركزي داراي دو حياط كوچكتر است كه در دو طرف ورودي اصلي ساخته شده اند و همین نکته موجب شده تا در ميان كاروانسراها منحصر به فرد باشد.
در نمای درونی بزرگترین تاق، یک خوشنویسی جا داده شده است که به «خط معقلی» تاریخ ساخت و در سوی دیگر به گونه ترازمند «یا علی» نگاشته شده است. از این روی، پل میر بها الدین با پل سردار که هر دو در زنجان هستند همانند دارند. دهانههای تاقهای پل پهن از کار درآورده شده است، پس برای نگهداشت بار افزون این تاقهای پهن 4 چشمه تاق دو طبقه با کمانه های هشتی جناقی به تراز هم و در پیرامون بزرگترین طاق به ساختار پل افزوده شده است.
آنچه از بیرون بنا به چشم میآید، نمایی هشت ضلعی است. با اینکه کتیبه چهارتاقی، قدمت آن را به دوره تیموری مربوط میکند، اما همین هشت ضلعی بودن و وجود سردابه این گمان را به وجود میآورد که بنا مربوط به دوره ایلخانی است.